به جانم جان ديگر ده مرا رنج و تعب کافيست

به جانـــــم جان ديگر ده مــرا رنج و تعب کافيست

خمارم بشـکند يک جلوه ات، از صد طرب کافيست

خيـــــال آباد فکـــــرم برده اي تا عالــــــم ديـــــگر

دو چشمم گر کني روشن به حسن بوالعجب کافيست

به نيـــــــم نان نگردد بهتـــــر حــــــال ناپسنـــد من

گدايي درگه ات را آن دو چشـــم پر غضب کافيست

توقعـــــــم نباشــد از کسي تحسيــــــن و تمجيـــــدي

نــــگردم تهمت و توهين ز فـــرد بي نسب کافيست

مــــــزن طعنـــــه که اسنادي نــــدارم من ز دانشگاه

دو سه بيت غزل با انـــــدکي شــــرم و ادب کافيست

مــــرا چنــــــدان نباشد اشتيـــــاق چوکي و قـــــدرت

هميـن يک تکه شطرنجي به قدر اخ و دب کافيست

مرا استـــــــاد و شيخ و مقتداي هرگز مخوان هرگز

به محمود ار کني ديوانــــــگي هــــا را لقب کافيست
------------------------------------------------

شنبه 24 جوزا 1399 خورشيدي

که برابر ميشود به 13 جون 2020 ترسايي

سرودم

احمد محمود امپراطور